Shari Van Goethem (°1988) is een dichter. Sacrale herhaling en misleidende eenvoud kenmerken haar poëzie. Ze zoekt graag de reikwijdte en de grenzen van de taal op met zo weinig mogelijk woorden.
Met haar gedichten neemt ze je mee naar de diepte. Ideaal voor de lezer die het donker niet schuwt. Toch huppelt het licht als een meisje altijd ergens tussen haar zinnen.
In maart 2015 hebben haar gedichten haar tot in het Sportpaleis (Rotspaleis) gebracht.
‘Een man begraaft een boom’ (2016, Uitgeverij Vrijdag) is haar poëziedebuut. Daarin maakt ze een problematische relatie tussen een man, een vrouw en een kind bespreekbaar.
In haar tweede bundel ‘Tere stengels’ (2019, Uitgeverij Vrijdag) snijdt ze het thema van de leegte aan. Het moederschap fungeert als metafoor.
Haar derde bundel ‘Een vorm van vasthouden van’ (2024, Uitgeverij Pelckmans) is een ode aan het eerste levensjaar. Dit poëtische dagboek is door Jurgen Walschot voorzien van tedere zwart-wit illustraties.
‘Waar schaduw uit de bomen valt’ (2024, Uitgeverij P.) schreef ze samen met Edward Hoornaert. Samen herschrijven ze het scheppingsverhaal en gaan ze op zoek naar Eden. Deze bundel bevat ook enkele collages van Shari, want met haar handen tovert zij niet enkel woorden, maar ook beelden op papier.
Een creatieve duizendpoot is ze, maar ook een kronkelkop waarin voortdurend gedachten opspringen die alle richtingen uit willen.
In haar studie wijsbegeerte ging haar interesse uit naar de filosofie van de kunst en de filosofie van de religie vanuit haar overtuiging dat we nood hebben aan subtiele taal.
Haar liefde voor poëzie en haar filosofische levenshouding komen mooi samen in haar rol als zingevingscoördinator bij CM-MC, waar ze zich buigt over zingeving als deel van gezondheid en aan de slag gaat met ethische vraagstukken.